Göç eden yaban kazlarının havada süzülürken “V” şeklinde bir formasyonla uçtuklarını görmüşsünüzdür. Bilim insanları, kazların neden bu şekilde uçtuklarını araştırmışlar ve şu sonuçlara varmışlar;

“V” şeklinde uçulduğunda, uçan her kuş, kanat çırptığında arkasındaki kuş için onu kaldıran bir hava akımı yaratıyormuş. Böylece “V” şeklinde bir formasyonda uçan kaz grubu, birbirlerinin kanat çırpışları sonucu, ortaya çıkan hava akımını kullanarak, uçuş menzillerini % 70 oranında uzatıyorlarmış. Yani tek başına gidebilecekleri maksimum yolu, grup halinde neredeyse ikiye katlıyorlarmış.

Bir kaz “V” grubundan çıktığı anda, uçmakta güçlük çekiyor. Çünkü diğer kuşların yarattığı hava akımının dışında kalmış oluyor. Bunun sonucunda, genellikle gruba geri dönüyor ve yoluna bu şekilde devam ediyor.

V” grubunun başında giden kaz, hiç bir hava akımından yararlanamıyor. Bu yüzden diğerlerine oranla daha çabuk yoruluyor. Bu durumda, en arkaya geçiyor ve bu defa hemen arkasındaki kaz lider konumuna geçiyor. Bu değişim sürekli yapılıyor; böylece her kaz, grubunun her noktasında yer almış oluyor.

Uçuş hızı yavaşladığında, gerideki kuşlar daha hızlı gitmek üzere öndekileri bağırarak uyarıyorlar.

Gruptaki bir kuş hastalanırsa ya da bir avcı tarafından vurulup uçamayacak duruma gelirse; düşen kuşa yardım etmek üzere, gruptan iki kaz ayrılıyor ve korumak üzere hasta/yaralı kazın yanına gidiyor. Tekrar uçabilene (ya da eğer ölürse, ölümüne )kadar onunla beraber yaralı kuşu asla terk etmiyorlar. Daha sonra kendilerine başka bir kaz grubu buluyorlar. Hiçbir kaz grubu, kendilerine bu şekilde katılmak isteyen kazları reddetmiyor.

KISSADAN HİSSE:

İnsanlar düşünen varlık olduğuna göre; Düşünen sosyal varlık olarak yaşadığı toplumda kazların içgüdüsel olarak yaptığı yardımlaşma ve dayanışmayı, çevresi için yapabilir veya bu özveriyi gösterebilir

Yaptığımız her işi, görevi, ünvanı, makamı her ne ise yeri ve zamanı geldiğinde başkasına bırakmamız gerektiğini hiç unutmamalıyız..

Bir ekip ile birlikte yola çıkmış isek ,ekibimizi yarı yolda bırakamayız. Ekip ruhu bunu gerektirir.

Kolektif davranma biçimi geleneksel bir değerdir. Bu değere sahip çıkmalıyız. Birbirimize kenetlenmeliyiz.

Şayet Agop’un kazı gibi olan bitene bakmak istemiyorsak, paylaşmanın ve yardımlaşmanın değerini bu çok bilinen “Kaz Uçuşu “hikayesi ile farketmeliyiz, beynimize kodlamalıyız…

“Bir araya gelmek bir başlangıçtır. Bir arada bulunmak bir gelişmedir. Beraber çalışabilmek ise BAŞARIDIR.”

Sağlıcakla ve sevgiyle kalın….

Meral Bostanci