Düşündüm, düşündüm ve hatta biraz fazla düşündüm…  Neyse ki sonunda yazmaya başlayabildim. Düşüncelerimin ortak  paydasının  İNSAN olduğuna karar verdim.

Yazıma Goethe’den bir alıntı yaparak başlamak istiyorum:

“İnsan her gün ya güzel bir ses işitmeli, ya gönül açıcı bir kitap okumalı, yahut güzel bir şey dinlemelidir”. Benim için 3 Mart cumartesi günü Ankara Palas’ta Düş Hekimi Yalçın Ergir’in

….evet; sevdik hem de çok sevdik

diye başlayan müzikli sunumunu  izlemek çok özel ve çok anlamlıydı. Özellikle 50’lerde 60’larda çocuk olan bizler bu sunumdan çok  etkilendik. Değerli iki insan; Soprano Leyla Çolakoğlu ve Düş Hekimi Yalçın Ergir bize öyle güzel bir mahalle masalı anlattılar ki çocukluğumuzu büyük bir özlemle yeniden yaşadık… Onlar kendi etki alanları içerisinde mükemmel bir şey başardılar. Düş kurmamızı sağladılar… Ve evrendeki en büyük gücün “sevgi “olduğunu bize çok anlamlı bir şekilde hatırlattılar.

www.ergir.com sitesini ziyaret ederek siz de çocukluk yıllarınıza, gençlik yıllarınıza uzanıverin isterseniz……

Sevgiyle kalın.